Ik (Annemarie) heb mijn partner gewoon gevraagd om me te helpen hierbij. Hij was meer dan bereid om dat te doen voor die 15 à 30 minuten. Hij zorgde dan dat ons kind niet binnenkwam of ging soms zelfs even de deur uit naar buiten. Ik probeerde dan ook om het echt los te laten.

Als je kinderen ouder zijn kun je misschien aangeven dat je behoefte hebt aan tijd voor jezelf. Zeg dat je een meditatie cursus doet desnoods en je even op jezelf moet richten. Maak een nu-even-niet bordje voor op je deur. Zorg dat ze onder de pannen zijn met alles wat ze redelijkerwijs van je nodig zouden kunnen hebben in 30 minuten tijd.

Het is niet erg als kinderen leren dat je niet continue beschikbaar voor ze bent. Misschien willen ze zelf ook wel af en toe een nu-even-niet-bordje op de deur. De eerste keren kun je eventueel oefenen met wat ondergoed aan en meer richten op ‘bij jezelf zijn’. Totdat je het vertrouwen hebt opgebouwd dat je niet gestoord wordt.

Kijk ook of er schaamte bij jezelf zit. Als mijn kind per ongeluk binnenkwam zei ik gewoon ‘hoi’ en vroeg ik heel normaal of hij even de deur dicht wilde doen. Maar hij was jong en ik voelde me daar vrij in. Echt een oefening om niet meteen vanuit schaamte te reageren en dit dan ook op je kind over te brengen.