In onze trainingen en in mijn praktijk zie ik veel vrouwen die voelen dat ze graag meer contact willen met hun bekkengebied en met hun vagina. Wat regelmatig opkomt bij deze vrouwen is de realisatie dat er soms contactloos met dit gebied is omgegaan en dat ze zich er van hebben afgesloten. Regelmatig kom ik tegen dat er ooit iets niet zo fijn is gegaan tijdens inwendig lichamelijk onderzoek of bij het plaatsten/verwijderen van een spiraal. Wanneer vrouwen zich bewuster worden van hun intieme gebied willen ze daar in elk geval vaak anders mee omgaan.

En dat is ook nogal wat, zo’n lichamelijk onderzoek waarbij je iemand toe laat in je lijf. Het is denk ik ook een teken van gezondheid dat je daar iets bij voelt en dat je in het moment even nerveus bent. In de afgelopen tijd ben ik er zelf (toeval??) drie keer in een korte tijd aan onderworpen geweest en heb ik eens goed opgelet wat er gebeurd en hoe ik hierin kan zorgdragen voor mezelf.

Hier mijn tips op een rijtje:

1. 1. Creëer tijd! Niets is zo onprettig als het gevoel dat er haast bij is. Ik ben een gevoelig type die het waarneemt en registreert wanneer mijn arts tijdens mijn bezoek ‘haast’ heeft. Ik begrijp heel goed dat ze dat heeft, er zitten namelijk veel patiënten in de wachtkamer en ze is al 20 minuten uitgelopen. Dat maakt wel dat ik meteen al een beetje op het puntje van mijn stoel en met samengeknepen billen zit. Ik kan redelijk goed ontspannen maar als je daar moeite mee hebt, dan is rust je maatje. Eén manier om dit te regelen voor jezelf is om bij het maken van de afspraak er gewoon eerlijk voor uit te komen dat je wat moeite hebt met ontspannen en te vragen of je kunt komen op een tijdstip wanneer er wat extra tijd is.
   2. Laat jezelf zien! Als je moeite hebt met ontspannen of je vindt het om wat voor reden dan ook een spannende procedure, geef dat dan aan. Je arts is ook gewoon een mens. Wanneer je eerlijk vertelt dat je je wat kwetsbaar voelt gaan anderen mensen daar over het algemeen van open. Dan kunnen ze er rekening mee houden. Ik heb nog nooit meegemaakt dat een arts me daarin niet tegemoet kwam. Ik hoor het helaas weleens terug van vrouwen, dat ze echt niet gezien worden. Ik zou dan persoonlijk toch op zoek gaan naar een andere behandelaar (zie tip 3 en 4).
   3. Niets moet! Tijd vragen is iets wat je kunt doen als je van tevoren weet dat je een inwendig onderzoek gaat krijgen. Als je dit niet van te voren weet, realiseer je dan dat je altijd kunt aangeven dat je je op een inwendig onderzoek wilt kunnen voorbereiden. Gewoon omdat jij dat nodig hebt. Zorg dan dat je op een ander tijdstip een afspraak hiervoor maakt. Niet voor iedereen werkt dat heel goed, soms loopt juist de spanning op. Ken uzelve……
   4. Heb voorkeur! Ik heb nu bij een aantal artsen inwendig onderzoek ondergaan, en één daarvan vond ik gewoon een prettiger persoon, deze voelde kundiger en bleef met mij in contact. Ik had verwacht dat ik een voorkeur zou hebben voor een vrouw, maar voor mij zat het in andere dingen. De volgende keer vraag ik naar die ene bij wie ik me meer op mijn gemak voelde. Als je in een groepspraktijk komt kan de assistente je wellicht ook helpen, die weten vaak heel goed welke arts veel ruimte en geduld heeft. Je mag altijd aangeven dat je liever bij een ander wil.
   5. Blijf bij jezelf! Je kunt rust buiten je te creëren, maar je kunt rust ook in jezelf vinden natuurlijk. Wanneer ik letterlijk op het puntje van mijn stoel ga zitten met samengeknepen billen, dan is het bijna onmogelijk voor me om echt te ontspannen (probeer het maar eens). Dus ga in plaats daarvan wat achterover zitten. Goed in de stoel. Zet je voeten neer, voel je billen op het zitvlak en maak contact met de leuning achter je. Je kunt dit ook doen liggend op de behandelbank. Wanneer iemand anders haast heeft of wat minder present is, dan zit dat in die ander. In jou kan het nog steeds gewoon rustig zijn. Dat is misschien een beetje werken, maar dat is gewoon een vaardigheid die je kunt oefenen.
   6. Stem af! Veel van deze tips gaan over controle. Controle is een goed tegengif voor hulpeloosheid of machteloosheid. Of een ervaring vervelend is of niet heeft vaak met die gevoelens van hulpeloosheid en machteloosheid te maken. Overmatig de controle willen houden geeft juist spanning en rigiditeit, maar het kan zeker helpen om iets meer bepalend te zijn in het afstemmen van het juiste moment. Je kunt bijvoorbeeld wanneer je plaats neemt op de behandelbank, je hand nog even op je onderbuik/vagina laten rusten. Dan blijft het jouw gebied. Pas wanneer je je hand weghaalt geef je dit gebied echt vrij. Meestal voelen anderen dit onbewust wel aan en vertragen even.
   7. Blijf voelen! Wanneer er iets gebeurt wat spanning oproept of mogelijk gevoelig is, heb je vaak de neiging om daarvan weg te willen trekken in je lijf. Dat is ook logisch, je evacueert dan het gebied en maakt het niet bewust mee. Kijk of je er juist bij aanwezig kunt blijven. Voel juist naar het speculum (eendenbek) toe of de vingers. Blijf het contact houden, dan past je lijf zich qua spanning ook makkelijker aan aan de situatie.
   8. Adem! Vaak is je adem het eerste dat je vastzet, waar je verstart. Blijf rustig doorademen. Je kunt het zelfs gewoon even melden: “Oh wacht even, ik moet even adem halen hoor…., ja, ik ben er”.
   9. Laat los! Een onderzoek hoeft niet onprettig te zijn. Probeer er niet met die verwachting in te gaan. Meestal speelt spanning van de bekkenbodem een rol wanneer dit wel zo is. Het helpt wanneer je meer voelbewustzijn kunt creëren en leert om ontspannen te blijven. Kijk ook eens naar onze training Intieme ZelfMassage, die biedt hier echt hele goeie tools voor. Wanneer je merkt dat je niet bewust je bekkenbodem kunt ontspannen (veel vrouwen voelen dit gewoon niet), kijk dan of je je onderbuik, je billen en je bovenbenen kan loslaten, die werken samen met de bekkenbodem. Wanneer je die loslaat wordt je bekkenbodem ook vaak losser.
   10. Doe het zelf! Als je iemand bent die het vijf-jaarlijkse uitstrijkje vermijdt omdat het een ‘ding’ voor je is; weet dan dat je het ook zelf kunt doen. Je kunt een zelftest meekrijgen en gewoon thuis in je eigen omgeving het uitstrijkje maken. Je kunt ook vragen of je de eendenbek zelf mag inbrengen en verwijderen (deze laatste werd me ingefluisterd door Mariëlle Spronck van Avalanche Bodywork).

Veel van deze tips werken overigens ook prima in andere situaties

Liefs, Annemarie